۵ سوال برای آرام کردن ذهن مضطرب

زمان مطالعه: ۴ دقیقه

آرام کردن ذهن مضطرب بسیار دشوار است. احساس ترس مشخصه اضطراب در انتظار رویداد آینده است. صرف نظر از اینکه در مورد عملکرد شغلی، شرکت در یک رویداد اجتماعی یا مسائل مالی نگران هستید، اضطراب ناشی از این است که فکر می کنید که یک نتیجه منفی رخ خواهد داد و احساس نمی کنید که برای مقابله با آن آمادگی دارید یا نه. شناسایی و به چالش کشیدن الگوهای فکری اضطراب آور یک گام اساسی برای کاهش اضطراب و بازیابی آرامش درونی شما به حساب می آید. پرسیدن سوالات از خود چارچوبی برای کشف چنین الگوهای افکار و کاهش اضطراب کلی شما فراهم می کند. در اینجا پنج سوال وجود دارد که می تواند سطح اضطراب شما را کاهش دهد.

چرا مضطرب هستم؟

برای آرام کردن ذهن مضطرب این ممکن است یک سوال واضح به نظر برسد، اما من با افراد مضطرب بی‌شماری کار کرده‌ام که نتوانستند به من بگویند چرا و به چه دلیلی مضطرب هستند. پس از پرس و جو، آنها به من می گفتند که “همه چیز برای من اضطراب آور است. چنین سناریویی فرآیند “انباشتگی” را نشان می دهد که در آن ما مشکلات خود را یکی روی دیگری انباشته می کنیم.

مانند حمل یک سبد لباس های پر شده، ما بدون شناسایی و رسیدگی به هر مشکل به صورت جداگانه، از وزن جمعی آن ها خارج می شویم. انباشتن مشکلات روی همدیگر حاکی از آن است که هر یک باید با همان سطح اهمیت حل شوند. به هر حال، این چنین نیست.

نگرانی در مورد اینکه چه دسری برای شام درست کنید، وزنی برابر با حضور یک عضو بیمار خانواده در بیمارستان ندارد. شناسایی نگرانی های خود اولین قدم ضروری برای کاهش سطح کلی اضطراب به شمار می آید. این امر به شما کمک می کند تا مشکلات را اولویت بندی کنید و روی فوری ترین و مهم ترین آنها تمرکز کنید. یک نقطه شروع خوب این است که نگرانی های مختلف خود را یادداشت کنید و سه مورد اول را که نیاز به توجه فوری بیشتری دارند دور آن را خط بزنید.

چه احتمالاتی وجود دارد که ترس من به واقعیت تبدیل شود؟

برای آرام کردن ذهن مضطرب بعد از شناسایی نگرانی های اصلی خود، در مورد احتمال واقعی شدن آنها نیز کمی فکر کنید. ما اغلب نگرانی های خود را چیزی قریب الوقوع و اجتناب ناپذیر می دانیم. با این حال، اکثر آنها احتمال وقوع کمی دارند. درک این شانس ها می تواند اضطراب شما را کاهش دهد. به عنوان مثال، تصور کنید که توده ای را روی گردن خود تشخیص داده اید و نگران سرطان هستید. اگر پزشک به شما اطمینان دهد که به احتمال زیاد خوش خیم است در مقایسه با احتمال ۹۰ درصدی که احتمال گسترش توده سرطان تهاجمی وجود دارد، سطح متفاوتی از اضطراب را تجربه خواهید کرد.

هم چنین بخوانید: افراد مضطرب و ۵ رازی که در مورد آن ها باید بدانید

برای کاهش مشکلات چه کنم؟

پس از تخمین احتمال اینکه نگرانی ‌های شما به واقعیت تبدیل می‌شوند یا خیر، به این فکر کنید که چه گام‌های اصولی را می ‌توانید برای کاهش بیشتر این شانس‌ها بردارید، پاسخ به این سؤال به شما کمک می‌کند تا بر حوزه کنترل خود تمرکز کافی داشته باشید.

به عنوان مثال، من با افرادی کار کرده ام که به دلیل ترس از تصادف، رانندگی را متوقف کرده اند. با اینکه قرار نگرفتن در خودرو یا نزدیک آن ممکن است خطر تصادف را به صفر برساند، اما چنین رفتاری منجر به مشکلات مهم تری خواهد شد. زیرا به کسی آموزش می دهد که از یک محرک اضطراب آور، در این مورد، رانندگی بترسد. این حس در توانایی فرد برای کار، معاشرت یا انجام مسئولیت‌های مختلف خانوادگی اختلال ایجاد می‌کند. از این رو، تحمل برخی از خطرات برای مثال بازگشت به پشت فرمان برای از سرگیری رانندگی بسیار مهم است. احتمال تصادف رانندگی کم است.

با این حال، می توانید اقدامات پیشگیرانه ای برای کاهش بیشتر این شانس ها انجام دهید. چنین مراحلی می‌تواند شامل سرعت نگرفتن، عدم حواس‌پرتی توسط وسایل الکترونیکی، رانندگی در زمانی که ترافیک کمتری وجود دارد، انتخاب مسیر آشنا در یک روز صاف، یا داشتن یک مسافر به عنوان جفت چشم و گوش دوم باشد. برداشتن این گام ها در حوزه کنترل شما باعث می‌شود که ترس شما از تصادف رانندگی کمتر به واقعیت تبدیل شود.

حتی اگر بدترین سناریو اتفاق بیفتد، آیا توانایی مدیریت آن را دارم؟

متأسفانه، زمانی وجود دارد که بدترین سناریو ممکن است اجتناب ناپذیر باشد. علیرغم بهترین هدف ما برای فعال بودن و جلوگیری از نتیجه منفی، چاره ای جز مواجهه با موارد اجتناب ناپذیر نخواهیم داشت. لحظه ای در نظر بگیرید که در صورت تحقق بدترین سناریو چه کاری انجام می دهید؟

چنین سناریویی ممکن است شامل از دست دادن شغل، پایان یک رابطه، اعلام ورشکستگی، بیماری همه گیر یا فوت یکی از عزیزانتان باشد. چنین سناریوهایی بسیار غم انگیز هستند و من آنها را برای کسی هرگز آرزو نمی کنم. با این حال، این احتمال وجود دارد که شما بر بدترین سناریوهای گذشته خود غلبه کرده باشید. تأمل در چنین تجربیاتی به عنوان قطب نما برای هدایت شما از مشکلات حال و آینده عمل خواهد کرد. آنها شاهدی بر انعطاف پذیری و توانایی شما برای استقامت محسوب می شوند.

هزینه اضطراب چقدر است؟

ما اغلب روی آنچه ممکن است اشتباه شود تمرکز داریم و فراموش می کنیم که به طرف دیگر سکه نگاه کنیم. ریسک نکردن حساب شده، خودش یک ریسک است. رفتار اجتنابی برای رشد شخصی بسیار هزینه دارد. ما را عقب نگه می دارد و از رسیدن به حداکثر پتانسیل خود باز خواهد داشت.

بیایید فرض کنیم که به دلیل اضطراب از دنبال کردن یک ترفیع شغلی، یک رویداد اجتماعی یا یک فرصت داوطلبانه دوری می‌کنید. چنین رفتاری، شما را از مواجهه با تجربیاتی که می تواند منجر به رشد شخصی خود شود، باز می دارد. به قول آبراهام مزلو، “در هر لحظه ما دو گزینه داریم: قدم به جلو در رشد یا گام به عقب به سمت ایمنی.

پاسخ دادن به این پنج سوال به تمام نگرانی های شما پاسخ نخواهد داد و معمای اضطراب را حل نمی کند. با این حال، آنها می توانند به شما کمک کنند تا دیدگاه سالم تری در مورد نگرانی های خود در نظر بگیرید که نقطه شروع خوبی برای کاهش سطح اضطراب شما به حساب می آیند. در نهایت، اگر هر گونه مشکلی در علائم اضطراب دارید، لطفاً با مراقبت های بهداشتی محلی یا متخصص سلامت روان برای کمک تماس بگیرید.

منبع: PSYCHOLOGYTODAY

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *