نارکولپسی یا حمله خواب چیست؟

زمان مطالعه: ۸ دقیقه

حمله خواب یا نارکولپسی یک اختلال عصبی مزمن است که بخشی از مغز که خواب را تنظیم می کند را تحت تاثیر قرار می دهد . در نتیجه، شما می توانید در روز خواب آلودگی بیش از حد و از دست دادن ناگهانی کنترل عضلات (به نام کاتاپلکسی) را تجربه کنید که باعث می شود در طول فعالیت های عادی روزانه مانند کار یا مطالعه به خواب بروید. این قسمت ها اغلب توسط احساسات شدید ایجاد می شوند. و گرچه می توانند مختصر باشند، مثلا فقط چند ثانیه طول بکشد، اما می توانند ترسناک و شرم آور هم باشند و باعث ایجاد اختلال جدی در زندگی شما شوند.

فعالیت های عادی روزمره مانند رانندگی، پخت و پز یا حتی پیاده روی می تواند خطرناک باشد و خواب آلودگی شدید در روز باعث فشار بر کار، مدرسه و روابط صمیمی می شود. نارکولپسی همچنین می تواند مشکلات حافظه و تمرکز را به وجود آورد و به عزت نفس و سلامت روان شما آسیب برساند.

احتمالاً حمله خواب یا نارکولپسی شایع تر از آن است که تصور می کنید و از هر ۲۰۰۰ نفر ۱ نفر را درگیر می کند. در حالی که هنوز درمانی وجود ندارد، اما روش های زیادی وجود دارد که می توانید با آن ها علائم را کاهش دهید. ترکیبی از تغییر در سبک زندگی، استراتژی های کمک به خود، مشاوره و پشتیبانی پزشکی می تواند به شما در مدیریت اختلال، بهبود هوشیاری و لذت بردن از یک زندگی کامل و فعال کمک کند.

عوارض نارکولپسی

رفاه و امنیت جسمی. اگر به خواب بروید یا کنترل عضلانی خود را به طور غیرمنتظره ای از دست دهید، بسیاری از فعالیت های عادی روزمره، مانند آشپزی یا پیاده روی، می توانند بسیار خطرناک شوند.

سلامت روان. نارکولپسی می تواند زندگی شما را تا حدی مختل کند که منجر به افسردگی و اضطراب شود.

روابط اجتماعی و شغلی. متأسفانه، بخش های خواب ناگهانی اغلب برای کسانی که با این اختلال آشنا نیستند، طنزآمیز است. برخی ممکن است تصور کنند که شما تنبل یا بی ادب هستید و یا حتی وانمود به خواب ناگهانی می کنید.

روابط صمیمی. روابط شخصی شما، به ویژه روابط عاشقانه، اغلب ممکن است آسیب ببیند. خواب آلودگی شدید همچنین ممکن است باعث کاهش میل جنسی و ناتوانی جنسی شود.

حافظه و توجه. نارکولپسی ممکن است باعث شود که در به خاطر سپردن چیزها و تمرکز مشکل داشته باشید که باعث می شود اختلالات بیشتری در فعالیت های روزمره ایجاد کند.

علائم نارکولپسی

بیشتر افراد مبتلا به نارکولپسی اولین علائم خود را در سنین ۱۰ تا ۲۵ سالگی تجربه می کنند. به خصوص برای کودکان یا جوانانی که با چالش های مدرسه، دانشگاه یا مراحل اولیه شغلی خود نیز روبرو هستند، ناتوان کننده است. در حالی که علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد، علائم اصلی آن خواب آلودگی بیش از حد در روز (با یا بدون دوره های خواب ناگهانی) و خواب غیرطبیعی REM است. علائم دیگر ممکن است مربوط به خواب غیرطبیعی REM شما باشد، از جمله توهم، فلج خواب و کاتاپلکسی (از دست دادن ناگهانی کنترل عضلات).

دو مورد از رایج ترین علائم نارکولپسی – خواب آلودگی بیش از حد در روز و کاتاپلکسی – اغلب به وضعیت عاطفی شما مرتبط هستند. هنگامی که احساسات شدیدی مانند خنده، غم، غافلگیری یا ناامیدی را تجربه می کنید، ممکن است این علائم را داشته باشید.

علائم شایع نارکولپسی عبارتند از:

کاتاپلکسی (از دست دادن کنترل عضلات). غالباً، نارکولپسی ممکن است باعث شود که به طور ناگهانی کنترل عضلات را در هنگام بیداری از دست بدهید، که معمولاً ناشی از احساسات شدید، مانند خندیدن و گریه کردن است.

توهم. برخی از افراد مبتلا به نارکولپسی هنگام خواب یا بیدار شدن، احساسات زنده و گاهی ترسناک بینایی یا شنوایی را تجربه می کنند.

فلج خواب. ممکن است در آغاز یا پایان خواب قادر به حرکت یا صحبت نباشید.

خواب میکرو. یک قسمت خواب مختصر است که در طی آن شما به کار خود ادامه می دهید (صحبت می کنید، وسایل را کنار می گذارید، و غیره) و بعد از آن بیدار می شوید و خاطره ای از فعالیت ها ندارید.

بیداری شبانه. اگر از نارکولپسی رنج می برید، ممکن است شب ها دوره های بیداری همراه با گرگرفتگی، افزایش ضربان قلب یا هوشیاری شدید داشته باشید.

ورود سریع به خواب REM. داروهای مخدر چرخه خواب منحصر به فردی دارند. در حالی که ورود بیشتر افراد به مرحله REM یا خواب رویایی در حدود ۹۰ دقیقه طول می کشد، یک داروی مخدر ممکن است بلافاصله پس از خواب این کار را انجام دهد. بنابراین، ویژگی های خواب REM (رویاهای واضح و فلج عضلات) را در ابتدای خواب تجربه خواهید کرد، حتی اگر این خواب در طول روز باشد.

علل نارکولپسی

محققان همچنان در جستجوی علت اصلی بیماری نارکولپسی هستند. اتفاق نظر کلی این است که ژنتیک شما، به عنوان مثال همراه با محرک محیطی مانند ویروس، ممکن است روی مواد شیمیایی مغز تأثیر بگذارد و باعث ایجاد این اختلال شود.

دانشمندان کشف کرده اند که افراد مبتلا به نارکولپسی فاقد هیپوکرتین (که به آن اورکسین نیز گفته می شود) هستند، یعنی ماده شیمیایی که در مغز ترشح شده و خواب را تنظیم می کند. داروهای مخدر همچنین به طور کلی سلولهای Hcrt کمتری دارند (سلولهای عصبی که هیپوکرتین ترشح می کنند)، و توانایی آنها را در کنترل کامل هوشیاری ( در حالی که تمایل آنها به خواب رفتن است) مهار می کند. دانشمندان در حال کار بر روی درمان هایی برای تکمیل سطح هیپرتین برای کاهش علائم نارکولپسی هستند.

تشخیص نارکولپسی

نارکولپسی غالباً می تواند به اشتباه تشخیص داده شود یا اصلا تشخیص داده نشود. افراد مبتلا ممکن است منتظر مشورت با پزشک باشند زیرا شایع ترین (و گاهی اوقات تنها) علائم، خواب آلودگی بیش از حد در روز است که می تواند نشان دهنده شرایط بسیاری باشد. علاوه بر این ، علائم نارکولپسی اغلب به طور نادرست به سایر اختلالات خواب یا شرایط پزشکی (مانند افسردگی یا صرع) نسبت داده می شود.

از آنجا که تنها علامت منحصر به فرد نارکولپسی کاتاپلکسی (از دست دادن ناگهانی کنترل عضلات) است، تشخیص بیماری می تواند مدت ها طول بکشد. اگر مشکوک به نارکولپسی هستید، حتماً در مورد همه علائمی که تجربه می کنید با پزشک خود صحبت کنید.

همراه با لیست علائم شما، پزشکان و متخصصان خواب از روش های زیر برای تشخیص اختلال استفاده می کنند:

پلی سومنوگرام شبانه. این آزمایش یک شبه فعالیت الکتریکی مغز و قلب و حرکت ماهیچه ها و چشم ها را اندازه گیری می کند.

آزمایش تأخیر خواب چندگانه (MSLT). این آزمایش مدت زمان خواب رفتن شما در طول روز را اندازه گیری می کند.

آنالیز مایع نخاعی. کمبود هیپوکرتین در مایع مغزی نخاعی ممکن است نشانه ای برای ابتلا به نارکولپسی باشد. بررسی مایع نخاعی یک آزمایش جدید تشخیصی است.

هم چنین بخوانید: بیدار شدن از خواب در شب ؛ بررسی علل و راهکارها

درمان نارکولپسی

اگرچه هنوز هیچ درمانی برای نارکولپسی وجود ندارد، اما ترکیبی از روشهای درمانی می توانند به کنترل علائم شما کمک کرده و باعث شود شما بتوانید از بسیاری از فعالیتهای طبیعی لذت ببرید. درمانی که برای شما مناسب است با توجه به علائم خاص شما متفاوت خواهد بود، اما احتمالاً شامل ترکیبی از مشاوره، دارو و تغییر سبک زندگی خواهد بود.

گروه های مشاوره و پشتیبانی

بسیار معمول است که مبتلایان به نارکولپسی از افسردگی رنج ببرند. بسیاری از علائم نارکولپسی – به ویژه حملات خواب و کاتاپلکسی – می توانند باعث خجالت زیادی شوند و توانایی شما در داشتن یک زندگی عادی را مختل کنند.

این قسمت ها می توانند ترسناک باشند و شما ممکن است به دلیل عدم کنترل ناگهانی، افسرده شوید.

ترس از به خواب رفتن یا غش کردن ناگهانی نیز می تواند باعث شود برخی افراد گوشه گیر و منزوی شوند. مراجعه به یک روانشناس، مشاور یا گروه پشتیبانی می تواند به شما کمک کند تا با اثرات این اختلال کنار بیایید.

ممکن است در ابتدا رسیدن به این موضوع طاقت فرسا به نظر برسد، اما بودن در کنار کسانی که با همان مشکلات روبرو هستند می تواند به کاهش احساس انزوا کمک کرده و خجالتی را که احساس می کنید از بین ببرد. همچنین به اشتراک گذاشتن تجربیات و یادگیری نحوه کنار آمدن دیگران با علائم خود می تواند الهام بخش باشد. برای کمک به یافتن یک درمانگر یا گروه پشتیبانی، به بخش زیر مراجعه کنید.

تغییر سبک زندگی برای کاهش علائم نارکولپسی

ایجاد تغییر سالم در شیوه زندگی می تواند به شما در مدیریت علائم نارکولپسی کمک کند – البته همراه با مشاوره، پشتیبانی و هر گونه توصیه پزشک. عادات روزانه – مانند ورزش، رژیم غذایی و نحوه کنترل استرس – نقش زیادی در کمک به شما در حفظ چرخه خواب و بیداری سالم دارند. رعایت یک برنامه منظم خواب ، یک خواب آرام و انجام اقدامات عملی برای مقابله با اثرات نارکولپسی در طول روز مهم است.

پیروی از درمان های خودیاری می تواند به شما کمک کند تا نه تنها هوشیاری شما در روز بهبود یابد بلکه علائم نارکولپسی را نیز کاهش دهید.

هم چنین بخوانید: ۹ تمرین تنفس قبل از خواب برای خواب عمیق و راحت

دوره های خواب خود را برنامه ریزی کنید. در طول روز چند خواب کوتاه و برنامه ریزی شده داشته باشید (هر کدام ۱۰-۱۵ دقیقه). سعی کنید هر شب در یک تایم مشخص، ساعات خواب خوبی داشته باشید. چرت زدن برنامه ریزی شده می تواند از فرار از برنامه ریزی خواب جلوگیری کند.

از مصرف کافئین، الکل و نیکوتین خودداری کنید. این مواد در هنگام نیاز به خواب، خواب را مختل می کنند.

از مصرف داروهای بدون نسخه که باعث خواب آلودگی می شوند خودداری کنید. برخی از داروهای آلرژی و سرماخوردگی می توانند باعث خواب آلودگی شوند، بنابراین باید از مصرف آنها خودداری شود.

کارفرمایان، همکاران و دوستان خود را درگیر کنید. به دیگران هشدار دهید تا در صورت لزوم به شما کمک کنند.

یک ضبط صوت به همراه داشته باشید. در صورت به خواب رفتن گفتگوها و جلسات مهم را ضبط کنید.

کارهای بزرگ را به قطعات کوچک تقسیم کنید. هر بار روی یک چیز کوچک تمرکز کنید.

به طور منظم ورزش کنید. ورزش می تواند باعث شود در طول روز هوشیارتر شوید و خواب شبانه تحریک شود. به عنوان مثال، در طول روز چندین پیاده روی کوتاه انجام دهید.

از انجام فعالیت هایی که در صورت حمله خواب ناگهانی شما خطرناک است خودداری کنید. در صورت امکان، رانندگی نکنید، از نردبان بالا نروید یا از ماشین آلات خطرناک استفاده نکنید. چرت زدن قبل از رانندگی ممکن است به شما در کنترل هرگونه خواب آلودگی احتمالی کمک کند.

از دستبند یا گردنبند هشدار پزشکی استفاده کنید. اگر به طور ناگهانی به خواب بروید یا قادر به حرکت یا صحبت نیستید، یک دستبند یا گردنبند به دیگران هشدار می دهد.

رژیم غذایی سالم داشته باشید. رژیم غذایی غنی از غلات سبوس دار، سبزیجات، میوه ها، لبنیات کم چرب و منابع پروتئین بدون چربی را هدف قرار دهید. در طول روز وعده های غذایی سبک یا گیاهی بخورید و قبل از انجام فعالیت های مهم از وعده های غذایی سنگین خودداری کنید.

خود را آرام کرده و احساسات را مدیریت کنید. علائم نارکولپسی می تواند در اثر احساسات شدید ایجاد شود، بنابراین ممکن است از تمرین روش های آرام سازی مانند ورزش های تنفسی، یوگا یا ماساژ بهره مند شوید.

داروها

دارو می تواند در درمان علائم عمده نارکولپسی مفید باشد: خواب آلودگی و کاتاپلکسی. داروهایی که معمولاً تجویز می شوند، محرک ها، داروهای ضد افسردگی و سدیم اکسیبات هستند.

همه داروها عوارض جانبی دارند. در مورد داروهای ضد افسردگی، این عوارض جانبی می تواند خطرناک باشد، از جمله افزایش خطر خودکشی. حتی اگر علائم نارکولپسی شما به استفاده از داروهای تجویز شده نیاز دارد، متخصصان ترکیب یک رژیم دارویی را با تغییر سبک زندگی و مشاوره توصیه می کنند.

منبع: HELPGUIDE